نحوه مدیریت نقدینگی و پیامدهای آن در بازارهای مختلف، یکی از دغدغه ها و چالشهای روز اقتصادی ایران است. با اینکه سیاست‌گذاران، هدف از مدیریت نقدینگی را نیل به رشد اقتصادی بالا معرفی میکنند ولی اینکه نقدینگی به چه صورت ایجاد و مدیریت میشود، ممکن است آثار متفاوتی در اقتصاد به دنبال داشته باشد.
با توجه به تسلط نهاد دولت بر نحوه ایجاد و هدایت نقدینگی به‌ویژه برای کشورهای در حال توسعه و جوامعی که بانک مرکزی مستقل ندارند، به نظر میرسد در نظر گرفتن نقش کیفیت نهادها در این رابطه میتواند مؤثر واقع شود، لذا هدف این پژوهش بررسی نقش کیفیت نهادها در اثرگذاری رشد نقدینگی بر رشد اقتصادی میباشد.
نمونه مورد بررسی کشورهای منتخب درحالتوسعه و دوره زمانی تحقیق ۲۰۰۲-۲۰۱۷ بوده و از رویکرد رگرسیون انتقال ملایم پانلی(PSTR) استفاده شده است. کیفیت نهادها به‌عنوان متغیر انتقال در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل، فرضیه خطی بودن برای کشورها را رد میکند. در نظر گرفتن یک تابع انتقال با یک حد آستانهای که بیانگر یک مدل دو رژیمی است، برای تصریح رابطه غیرخطی میان متغیرهای مورد مطالعه کفایت میکند.
نتایج حاکی از آن است که رشد نقدینگی در رژیم اول اثر منفی و در رژیم دوم اثر مثبت بر رشد اقتصادی دارد. این بدان معنی است که زمانی که نهادها در جامعهای ضعیف باشند رشد نقدینگی اثر منفی بر رشد اقتصادی دارد و در جامعهای با کیفیت نهادی بالا، رشد نقدینگی میتواند تأثیر مثبتی بر رشد اقتصادی داشته باشد. همچنین، آزادسازی تجاری در هر دو رژیم اثر مثبت، سرمایهگذاری مستقیم خارجی در رژیم اول، منفی و در رژیم دوم اثر مثبت و اندازه دولت در هر دو رژیم تأثیر منفی بر رشد اقتصادی دارد.
نویسندگان:
- دلنیا مختاری
- یوسف محمدزاده
- سید جمال الدین محسنی زنوزی
- برگرفته از : https://jte.ut.ac.ir/article_84929.html
