سایت اقتصادی ایران : آن عده ازبازشستگان کارگری که درزمان اشتغال نه بجهت شایستگی درانجام وظایف محوله بلکه به مناسبت های غیرشغلی ازحقوق ومزایای غیرمتعارف برخوردار می شدند وبیشترین حق بیمه ازجانب آنان به سازمان تامین اجتماعی پرداخت می گردیده است ، پس ازفراغت ازکارودرهنگام بازنشستگی مسلما” خواستارافزایش حقوق برمبنای درصدی یکسان برای بازنشستگان حداقل بگیر،متوسط بگیر وحداکثر بگیر می باشند.
البته این درخواست شاید درظاهرمنطقی بنظر برسد، چرا که مدعی هستند که درایام اشتغال ، کارفرما بنام آنان بیشترین درصد حق بیمه را به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نموده است !
اما این موضوع را به فراموشی سپرده اند که بابت این افزایش پرداخت حق بیمه ، موجب کاهش بیمه پردازی سایر همکاران خود ( که با صداقت انجام وظیفه می نمودند) گردیده اند! اندکی به اعمال گذشته شغلی خودبیندیشندکه چگونه درایام اشتغال ازچنین برتری حقوقی نسبت به بقیه همکاران برخورداربوده اند!!!،که اینک نه نشانی ازآن موهبت شغلی ونه ازآن کارفرمای محبوبشان می باشد که چنین توقعات غیرعادلانه را خواستارند!
این عده از بازنشستگان کارگری بایستی بدانند که زمان بهره برداری ازشیوه پرداخت دستمزد ناعادلانه سپری گردیده است و بهانه کاهش درآمد سازمان تامین اجتماعی درایام اشتغال ازجانب آنان نه ازسردلسوزی بلکه جهت سودجوئی می باشد.
افزایش درصد یکسان برای همه سطوح دربازنشستگان کارگری فاصله حقوقی بین بازنشستگان جداقل بگیر وحداکثربگیررا منجر می گردد که باعث فقیرترشدن روزافزون بازنشستگان کارگری حداقل بگیرونیز بازنشستگان کارگری سایرسطوحی که بسیار به حداقل بگیر نزدیک می باشند می گردد واین ازاهداف سازمان تامین اجتماعی به دوراست .
به جهت برقراری عدالت مزدی ، شایسته است که درهنگام افزایش دستمزد ، ضریب افزایش حقوق برای بازنشستگانی که ازکمترین دستمرد برخوردارند ، بیشترین درصد حقوقی منظورگردد تا درنهایت بتدریج این فواصل حقوق دربین بازنشستگان کارگری کاهش یافته وشاهد عدالت مزدی دربازنشستگان کارگری باشیم.
