یکی از مهمترین تفاوت های میان اقتصاد کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه، وجود سیستم بازارهای مالی کارا و پیشرفته در کشورهای توسعه یافته می باشد. زیرا وجود بازارهای مالی کارا می تواند ظرفیت مالی وام گیرندگان را گسترش داده و با افزایش سرمایه گذاری در فرایند تولید و افزایش بهره وری اقتصادی، بهبود وضعیت رقابت مندی اقتصاد و رشد اقتصادی را فراهم نماید.
رشد غیرتورمی بلندمدت اقتصادی و افزایش تولید و اشتغال، نیازمند تجهیز منابع مالی و تخصیص بهینه آنها در اقتصاد ملی است و این مهم با کمک بازارهای مالی سازمان یافته و متشکل و کارآمد که در آن تنوع ابزارهای مالی و شفافیت اطلاعات وجود دارد، میسر خواهد بود.
بازار سرمایه با توجه به پتانسیل‌های خود به ویژه در تجمیع سرمایه‌های خرد جامعه، تامین مالی با هزینه‌هایی به مراتب کمتر از سایر روش‌ها و شناساندن فرصت‌های مناسب سرمایه‌گذاری می‌تواند نقش بسیار موثری در توسعه اقتصادی کشور داشته باشد.
از آنجاییکه افزایش تولید ناخالص داخلی در مقیاس انبوه، نیاز به منابع مالی انبوه دارد سوال اصلی اینجاست که این منابع مالی انبوه را چه کسی باید تامین کند؟
پاسخ اینکه اگر خانوارها اعتماد کامل به بازار سرمایه داشته باشند؛ یعنی بازار از عمق کافی برخوردار باشد، سرمایه خود به خود به سمت بازارهای مالی سرازیر می‌شود که این روند موجب افزایش تولید ناخالص داخلی خواهد گردید لذا فرهنگ‌سازی لازم در خصوص استفاده از مشاوره‌های مالی و سرمایه‌گذاری و تحلیل شاخص‌های ریسک دارایی‌های مالی توسط موسسات تخصصی، پذیرش مفهوم ریسک و نتایج احتمالی آن توسط سرمایه‌گذاران و آموزش فرهنگ سرمایه‌گذاری به آحاد مردم در راستای استفاده از ابزارهای مالی متناسب با وضعیت ریسک‌پذیریشان بیش از پیش الزامی می باشد.
شیرین نوری
منبع : http://www.asianews.ir/note
