به این مهم انگار توجه ندارند آقایان که اگر افزایشِ حقوق بازنشستگان، عامل تورم و گرانی بود باید در سه ماه گذشته ریالی گرانی نمی‌داشتیم و تورم در همان جایی پای می‌کوفت که در سال ۱۴۰۰ بود اما چنین نیست، از الان تا الان نرخ‌‌ها بالاتر می‌رود و این یعنی اگر هم افزایش حقوق و مستمری بازنشستگان، در گرانی و تورم نقشی داشته باشد چنان خُرد است که به حساب نمی‌آید. واقعیت مثل خنجر در چشم آدمی فرو می‌رود به هر بار که گذرش به بازار بیفتد. می‌بیند که حقوقی اضافه نشده، گرانی دارد بیداد می‌کند. کسی هم به داد ما نمی‌رسد. بازنشسته‌ای نوشته بود، «اونایی که افزایش حقوق بازنشستگان رو تورم‌زا میدونن بهشون بگین بابا تورم داره از سر و کول مملکت بالا میره ولی تا الآن تکلیف افزایش حقوق ما هنوز مشخص نشده چه برسه به پرداختش و بعد خرجش بعد آثارش.» راست می‌گفت.
امروز که ۲۵ خرداد ۱۴۰۱ است ما داریم به حقوق ۱۴۰۰ زندگی می‌کنیم پس چرا گرانی، بهارمان را پاییز می‌کند؟ چرا تورم، گلوی‌مان را با فشار لحظه افزون در مُشت دارد؟ حالمان خوب نیست حضرات. دلیلش هم عملکرد شماست. شمایی که اگر هزار وعده بدهید، یکی هم عملی نمی‌شود؟ در این قریب به ۳ ماه، آزموده‌ایم همه‌تان را. از دولت تا مجلس تا دیگران اما از حرف‌های همدلانه و جلسات امیدآفرین و تعیین ضرب‌الاجل‌‌ها هم چیزی ندیدیم. از جلسه‌ای که با دستور رئیس‌جمهور به معاون اول باید با نمایندگان بازنشستگان برگزار می‌شد، هم خبری منتشر نشد. از آخرین ضرب‌الاجل ۴۸ ساعته کمیسیون اجتماعی مجلس محترم، به دولتِ گرامی، هم ۲۴ ساعت – تا لحظه تحریر این یادداشت – می‌گذرد و هنوز خبری نیست. وزیر استعفا کرد، صورت مسئله را برخی پاک شده تصور می‌کنند حال آن که حرف بازنشستگان به قوت خود باقی است. حرف‌هایی که شمرده، شمرده بر کاغذ می‌نشیند. حرف‌هایی که جز اجرای قانون، مطالبه‌ای دیگر ندارد.
