اساسی ترین مرجع تعیین کننده قواعد مربوط به کار،موارد حقوقی مربوط به آن و روش های اجرایی مرتبط در قانون کار جای گرفته است.
به استناد به ماده ۳۴ قانون کار؛ تمامی پرداخت های قانونی که به کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از حقوق، هزینه های مسکن، ایاب و ذهاب،پاداش افزایش تولید و … پرداخت می گردد و همچنین بر اساس ماده ۳۵ قانون کار مبالغ نقدی و یا غیر نقدی که در مقابل کار انجام گرفته توسط کارگر به وی پرداخت می گردد حقوق نامیده می شود.
ممکن است فردی علاوه بر دریافت مزد که به او تعلق می گیرد مبالغی را به صورت نقدی و یا غیر نقدی از کارفرمای خود دریافت کند. این پرداخت ها و یا مزایا به دو گروه گروه مستمر و غیر مستمر تقسیم می شوند، این پرداخت ها و مزایا در حکم حقوقی ثبت می شوند و به صورت ماهانه به پرسنل اختصاص داده می شوند.
تقسیم بندی مزایا بر اساس استمرار در پرداخت
در واقع مزایای مستمر و غیر مستمر حقوق و دستمزد جزء مبالغی است که به جز حقوق اصلی به کارگران پرداخت می شود و در زمره مزایا محسوب می شود. و به دو شکل مزایای مستمر و غیر مستمر استمرار می یابد و از نظر شکل پرداختی آن به دو صورت نقدی و غیر نقدی استحقاق می یابد.
تقسیم بندی مزایا از نظر نوع پرداخت
مزایای مستمر به دو صورت نقدی و غیر نقدی می باشند و مزایای غیر مستمر با توجه به مناسبت های خاص مانند روز تولد پرسنل و یا کارکرد مفید پرسنل به آنها اختصاص داده می شود که ممکن است در برخی از ماه های سال به فرد شاغل تعلق بگیرد.
پرداخت حقوق و مزایای مستمر و غیر مستمر عمومیت ندارد و به تعدد خاصی از کارگران و در صورت انجام وظایف اصلی و در ظرایط خاص تعلق می گیرد. برای مثال به کارگرانی که در معدن مشغول به کار هستند فوق العاده سختی کار تعلق می گیرد.
مزایای مستمر غیر نقدی یعنی استفاده از منزل، ماشین واگذاری شده از طرف کارفرما و یا سایر مزایای نقدی مانند بن، خوار و بار و …
مزایای مستمر نقدی که شامل حق فرزندان، کشیک، حق ایاب و ذهاب، نوبت کاری، حقوق اصلی و حقوق فنی، مزایای ارزی و … می باشد و به پرسنل پرداخت می گردد.
با توجه به قانون کار و مالیات مزایای غیر مستمر موارد زیر را شامل می گردد.
- اضافه کار
- پاداش انجام کار
- عیدی
- پاداش آخر سال
- هزینه های خرید لباس
- هزینه های درمان و معالجه
- بهره وری
- خسارت اخراج
- بازخرید خدمت
- بازخرید مرخصی
- منبع : https://www.linkedin.com/pulse
