فقر عمومی وگسترده مهمترین وبارزترین ویژگی کشورهای درحال توسعه است . فقر دراین کشورها یک پدیده مطلق است وسطح زندگی اکثریت مردم بسیارپائین است . سطح پائین زندگی ناشی از پائین بودن سطوح درآمد سرانه دراین کشورهاست. با مقایسه سطح درآمد کشورهای درحال توسعه با کشورهای توسعه یافته متوجه تفاوت فاحش وقابل ملاحظه درآمد سرانه دراین دوگروه از کشورها خواهیم شد.
علاوه بر سطح پائین درآمد سرانه ، توزیع ناعادلانه درآمد نیز موجب تشدید پدیده فقر دراین کشورها شده است . درآمد سرانه پائین علاوه بر فقرعمومی ، پیامدهای شوم دیگری نیز به دنبال دارد . به واسطه وجودفقر ، سوء تغذیه درسطح نسبتا” وسیعی دراین کشورها قابل مشاهده است وبه عنوان یک وجه مشترک کشورهای درحال توسعه بحساب می آید . از آنجائیکه رابطه مستقیمی بین تغذیه وکارآئی جسمی وفکری وجود دارد لذا سوء تغذیه دراین کشورها ازجمله عواملی است که در روند توسعه کشورهای درحال توسعه ایجاد اختلال می کند.
جهل وبیسوادی عمومی ، سطح پائین بهداشت عمومی ونبود دیگر امکانات رفاهی ازقبیل آب اشامیدنی بهداشتی ، تسهیلات آموزشی و… ازدیگر پدیده های ناخوشایندی هستند که بواسطه فقر( وسطح پائین درآمد سرانه ) دراین کشورها دیده می شوند. روشن است که: این پدیده ها آثار مخربی برای اقتصاد ملی کشورهای درحال توسعه دارند ومانعی بزرگ در راه رسیدن به توسعه این کشورها می باشند.
برگرفته از: توسعه اقتصادی وبرنامه ریزی
نوشته یگانه موسوی جهرمی
