دارایی‌های تحت مدیریت، قیمت بازار تمامی دارایی‌هایی که یک مؤسسه‌ی مالی از طرف سرمایه‌گذاران اداره می‌کند مورد ارزیابی قرار می دهد.
به گزارش خبرنگار بورس گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، سهامداران بازار سرمایه همچون سایر سرمایه گذاران پیش از سرمایه گذاری باید مجموعه ای از آموزش ها را فرا بگیرند. این روزها فعالیت در بورس بیش از هر زمان دیگری به دغدغه گروهی از افراد تبدیل شده است، به همین دلیل قصد داریم شما را با یکی از مفاهیم بازار سرمایه آشنا کنیم
در دانش مالی، دارایی‌های تحت مدیریت (AUM)، که گاهی سرمایه ها‌ی تحت مدیریت هم نامیده می‌شود (FUM)، به طور کلی قیمت بازار تمامی دارایی‌هایی که یک مؤسسه‌ی مالی از طرف سرمایه‌گذاران اداره می‌کند مورد ارزیابی قرار می دهد.
دارایی‌های تحت مدیریت (AUM) در اصل کل ارزش سرمایه گذاری‌هایی است که یک شخص یا نهاد به نمایندگی از مشتری‌ها مدیریت می‌کند. تعریف و فرمول‌های دارایی‌های تحت مدیریت برای هر شرکت متفاوت است.
در محاسبه AUM، برخی از موسسات مالی در محاسبات خود سپرده‌های بانکی، صندوق سرمایه گذاری مشترک و وجه نقد را شامل می‌شوند. برخی دیگر آن را به وجوه تحت مدیریت اختیاری محدود کرده در اصل جایی که سرمایه گذار اختیار تجارت را به شرکت واگذار می‌کند.
به طور کلی، AUM تنها یک جنبه است که در ارزیابی یک شرکت یا سرمایه گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنین معمولاً همراه با عملکرد مدیریت و تجربه مدیریتی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، به طور کلی، سرمایه گذاران می‌توانند جریان‌های ورودی سرمایه گذاری بالاتر و مقایسه‌های بهتر (AUM) را به عنوان شاخص مثبت کیفیت و تجربه مدیریتی در نظر بگیرند.
مبانی دارایی‌های تحت مدیریت
AUM به طور مرتب به میزان درآمد مشتری یک شرکت مالی یا متخصص مالی اشاره می‌کند. AUM مجموع سرمایه گذاری‌هایی است که توسط یک صندوق سرمایه گذاری مشترک یا خانواده صندوق ها، شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر، شرکت کارگزاری یا یک فرد که به عنوان مشاور سرمایه گذاری یا مدیر پرتفوی ثبت شده، اداره می‌شود.
AUM که برای نشان دادن اندازه یا مقدار استفاده می‌شود، از جهات زیادی قابل تفکیک است. AUM می‌تواند به کل دارایی‌های مدیریت شده برای تمام مشتریان اشاره کند، یا می‌تواند به کل دارایی‌های مدیریت شده برای یک مشتری خاص مراجعه کند. AUM سرمایه‌ای که مدیر می‌تواند از آن برای انجام معاملات برای یک مشتری یا همه مشتری ها، معمولاً براساس اختیار استفاده کند را نیز شامل می‌شود.
به عنوان مثال، اگر یک سرمایه گذار ۵۰ هزار دلار در یک صندوق مشترک سرمایه گذاری کرده باشد، این صندوق‌ها جزئی از کل AUM می‌شوند.
مدیر صندوق می‌تواند با استفاده از کل وجوه سرمایه گذاری شده و بدون به دست آوردن مجوز‌های ویژه اضافی، سهام را به دنبال هدف سرمایه گذاری صندوق خریداری کرده و بفروشد.
در صنعت مدیریت ثروت، برخی از مدیران سرمایه گذاری ممکن است براساس AUM الزاماتی داشته باشند. این ممکن است یک معیار برای تعیین این امر باشد که آیا یک سرمایه گذار برای نوع خاصی از سرمایه گذاری مانند صندوق پوشش ریسک واجد شرایط است یا خیر. مدیران ثروت می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که مشتری بتواند در برابر بازار‌های نامطلوب مقاومت کند بدون آنکه آمار مالی زیادی را به خود اختصاص دهد. AUM فردی یک سرمایه گذار نیز می‌تواند عاملی برای تعیین نوع خدمات دریافت شده از یک مشاور مالی یا شرکت کارگزاری باشد. در بعضی موارد، دارایی‌های تحت مدیریت فردی نیز ممکن است بر ارزش خالص یک فرد منطبق باشند.
محاسبه دارایی‌های تحت مدیریت:
AUM که روزانه در حال نوسان است، به جریان پول سرمایه گذار در یک صندوق خاص نیز وابسته است. همچنین، عملکرد دارایی بر این رقم روزانه تأثیر می‌گذارد. افزایش جریان سرمایه گذار، افزایش سرمایه و سود سهام سرمایه گذاری شده مجدد، AUM صندوق را افزایش می‌دهد.
در مقابل، کاهش جریان سرمایه گذار و ضرر ارزش بازار باعث کاهش AUM صندوق خواهد شد. در ایالات متحده، هنگامی که یک شرکت بیش از ۳۰ میلیون دلار دارایی تحت مدیریت دارد، باید در کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) ثبت کند.
روش‌های محاسبه دارایی‌های تحت مدیریت در بین شرکت‌ها متفاوت است به گونه ای که با افزایش عملکرد سرمایه گذاری یا به دست آوردن مشتریان جدید و دارایی‌های جدید، کل دارایی‌های تحت مدیریت شرکت افزایش می‌یابد. عواملی که باعث کاهش AUM می‌شوند شامل کاهش ارزش بازار از ضرر‌های عملکرد سرمایه گذاری، بسته شدن صندوق و بازخرید مشتری است. دارایی‌های تحت مدیریت می‌تواند به کل سرمایه سرمایه گذار در تمام محصولات شرکت محدود شود، یا می‌تواند شامل سرمایه متعلق به مدیران شرکت سرمایه گذاری باشد.
بیشتر بخوانید:
چرا AUM مهم است:
مدیریت شرکت AUM را از آنجا که در ارتباط با استراتژی سرمایه گذاری و جریان‌های محصول سرمایه گذار در تعیین قدرت شرکت است، نظارت خواهد کرد. شرکت‌های سرمایه گذاری همچنین از دارایی تحت مدیریت به عنوان ابزاری برای بازاریابی برای جذب سرمایه گذاران جدید استفاده می‌کنند. AUM می‌تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا نشانه‌ای از میزان عملکرد یک شرکت نسبت به رقبای آن دریافت کنند.
AUM همچنین ممکن است مورد مهمی برای محاسبه هزینه‌ها باشد. بسیاری از محصولات سرمایه گذاری هزینه‌های مدیریتی را در بر دارند که درصد مشخصی از دارایی‌های تحت مدیریت هستند. همچنین، بسیاری از مشاوران مالی و مدیران پول شخصی، از مشتریان درصدی از کل دارایی‌های تحت مدیریت آن‌ها را دریافت می‌کنند. به طور معمول، این درصد با افزایش AUM کاهش می‌یابد؛ از این طریق این متخصصان مالی می‌توانند سرمایه گذاران ثروتمندی را به خود جذب کنند.
مثال واقعی از دارایی‌های تحت مدیریت:
هنگام ارزیابی یک صندوق خاص، سرمایه گذاران اغلب به AUM آن نگاه می‌کنند. مشابه ارزش بازار یک شرکت، دارایی‌های تحت مدیریت و نشانگر اندازه صندوق است. آن دسته از کالا‌های سرمایه گذاری که دارای AUM بالایی هستند، حجم معاملات بالاتری در بازار دارند که باعث می‌شود نقدینگی بیشتری داشته باشند و معامله آن‌ها نیز ساده‌تر باشد.
به عنوان مثال، SPDR S&P ۵۰۰ ETF (SPY) یکی از بزرگترین صندوق‌های قابل معامله در بورس در بازار است. از تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۹، دارایی تحت مدیریت آن ۲۶۴ میلیارد دلار آمریکا با متوسط حجم معاملات روزانه ۸۰.۸ میلیون سهم بود. حجم بالای معامله به این معناست که نقدینگی برای سرمایه گذارانی که به دنبال خرید یا فروش سهام خود از ETF هستند فاکتور مهمی نیست.
در مقایسه (First Trust Dow ۳۰ Equal Weight ETF (EDOW دارایی‌های تحت مدیریت ۱۴.۲ میلیون دلار و حجم معاملات بسیار پایین تری دارد و روزانه به طور متوسط ۲، ۷۹۵ سهم دارد. نقدینگی این صندوق می‌تواند مورد توجه سرمایه گذاران باشد.
منبع : https://www.yjc.ir/fa/news/7547707
