در تحلیل های گوناگون اقتصاد پولی به طور مداوم با دو نسبت (نقدینگی/CU) و (سپرده/CU) مواجه میگردیم که هر یک معنا و مفهوم خاص خود را دارد.
به گزارش بنکر (Banker)، نسبت (نقدینگی/CU) یا همان نسبت اسکناس و مسکوکات به حجم کل نقدینگی ، نشان دهنده آن است که چه میزان (چه سهمی) از کل نقدینگی جامعه به پول فیزیکی اختصاص دارد. طبق آخرین آمار بانک مرکزی طی ۱۰ سال اخیر سهم ۱۲ درصدی این نوع پول به ۳ درصد کاهش یافته است.
اما در خصوص نسبت (سپرده/CU) یا نسبت اسکناس و مسکوکات به حجم سپرده باید اذعان نمود که این نسبت یکی از اجزای ضریب فزاینده پولی بوده و همراه با نسبت ذخیره قانونی و احتیاطی، میزان قدرت بانکها در خلق پول را نشان میدهد.
گاها برخی از دوستان با این ابهام مواجه میشوند که چرا به جای نسبت (سپرده/CU) از نسبت (نقدینگی/CU) در تعیین ضریب فزاینده استفاده نمیشود؟ باید گفت حجم نقدینگی ترکیبی از پول مخلوق بانکها (سپرده ها) و همچنین پول مخلوق بانک مرکزی (اسکناس و مسکوکات در دست اشخاص) بوده که بکارگیری همزمان پول مخلوق بانک مرکزی در صورت و مخرج نسبت
(نقدینگی/CU) کاری بس اشتباه می باشد.
بکارگیری نسبت های (CU/Deposit) ,
(ER/Deposit) , (RR/Deposit)
در ضریب فزاینده پولی و نقدینگی ، بیانگر میزان رودر رویی پول مخلوق بانک مرکزی و پول مخلوق بانکهاست.
عباس دادجوی توکلی
منبع : http://banker.ir/news/246334
