بنابر تعریف بانک جهانی، دارایی‌های بانک در صورت داشتن یکی از این سه ویژگی در دسته دارایی‌های مسموم قرار می‌گیرند:
به گزارش بنکر (Banker)، این سه ویژگی:
۱٫ ارزش ذاتی دارایی بسیار پایین‌تر از ارزش دارایی در بازار باشد
۲٫ ارزش ذاتی و بازار دارایی تفاوت چندانی نداشته باشد، اما دارایی در آینده زیان‌آور باشد
۳٫ نگه داشتن دارایی هزینه تامین مالی بانک را در بلندمدت افزایش دهد.
بر مبنای تجربه جهانی، کشورهای مختلف برای حل معضل دارایی‌های مسموم عموما از دو روش استفاده می‌کنند. فصل مشترک این دو روش تشکیل یک نهاد «خاص‌منظور» و انتقال دارایی مسموم از ترازنامه بانک به ترازنامه این نهاد خاص‌منظور (بانک بد) است.
در روش نخست دولت به‌نوعی دارایی مسموم بانک را خریداری می‌کند؛ اما در روش مرسوم‌تر دولت اقدام به تضمین اوراقی می‌کند که توسط «بانک بد» و به پشتوانه دارایی‌های سمی منتشر می‌شود.
منبع : http://banker.ir/news/244371
