طبق این گزارش فاکتورهایی از قبیل سطح تکنولوژی در تولید کالاهای مختلف ، سطح تحصیلات نیروی کاری فعال در کشور میزبان سرمایه های خارجی و در نهایت سطح توسعه یافتگی بازار مالی و نظام  بانکی در کشور میزبان سرمایه ها می تواند یک سرمایه دار خارجی و یا شرکت بزرگ صنعتی بین المللی را ترغیب  به سرمایه گذاری کند. از طرف دیگر سطح توسعه یافتگی سازمانی هم در قدرت جذب سرمایه های خارجی در کشورها نقش زیادی دارد ولی مهمتر از این ها ثبات سیاسی  و مالی و روابط اقتصادی سازنده و گسترده با دنیا است که می تواند بستر را برای فروش کالاهایی فراهم کند که در نتیجه سرمایه گذاری در بازار میزبان تولید شده است. بنابراین روابط گسترده  اقتصادی کشور میزبان سرمایه هم تاثیر زیادی در جذب سرمایه های خارجی دارد.

در تهیه این گزارش ۱۰۹ کشور دنیا مورد مطالعه قرار گرفته اند که در مجموع ۹۷ درصد از سرمایه های خارجی را جذب می کنند و مقایسه کشورها در جذب سرمایه ها بر مبنای شاخصی انجام شده است که عملکرد کشورها را در جذب سرمایه های خارجی با هم مقایسه کرده است . در تهیه این شاخص سه بخش  در نظر گرفته شده است که  بخش اول پیش زمینه های اقتصادی کشور میزبان، بخش دوم  زمینه های موجود  و در نهایت  عوامل بیرونی است.در بخش پیش زمینه ها به چهار مساله توجه شده است اول: ثبات  سیاسی و ثبات بخش کلان اقتصادی ، دوم ساختار مالی و توسعه ، سوم عملکرد دولت و بخش چهارم  فضای کسب و کار در کشور .در بخش زمینه های موجود در کشور به میزان دسترسی به بازار و پتانسیل بازار، منابع طبیعی و انسانی، مخابرات و ای سی تی ، عملکرد لوجستیکی و در نهایت هزینه تولید و فعالیت اقتصادی در کشور در نظر گرفته شده است و در بخش عوامل بیرونی هم  به خلاقیت و نواوری در فرایند تولید و شرایط کلی  اقتصاد  توجه شده است.  طبق این مطالعه اصلی ترین  مساله در جذب سرمایه های خارجی زمینه های موجود و سپس پیش زمینه‌های اقتصادی کشور است به این معنا که سرمایه گذاران خارجی ترجیح می دهند وارد بازاری قابل اعتماد و با ثبات شوند و از حضور در بازارهای غیرایمن خودداری می کنند.

در بازارهای با ثبات حمایت از سرمایه‌های خارجی انجام می شود و در صورتی‌که مشکلی در روند سرمایه‌گذاری یا کار ایجاد شود قانون از سرمایه گذار خارجی حمایت می کند. در این بازار نیروی کارامد و زیر ساختهای کافی وجود دارد.  طبق این گزارش امریکا بالاترین شاخص جذب سرمایه های خارجی را دارد وهنگ کنگ در میان ۱۰۹ کشور مورد بررسی جایگاه دوم را دارد . کشورهای برتیانیا و سوییس ، آلمان و هلند در این رده بندی جایگاه سوم تا ششم را به خود اختصاص داده اند و سنگاپور و دانمارک و سوید و کره جنوبی  جایگاه هفتم تا دهم این  فهرست را دارند.  شاخص جذب سرمایه های خارجی بین صفر تا ۱۰۰ است و هر چه شاخص به ۱۰۰ نزدیک تر باشد یعنی کشور مذکور جذابیت بیشتری برای جذب سرمایه های خارجی دارد. در سال گذشته شاخص جذب سرمایه های خارجی  در امریکا برابر با۷۳.۵ بود.
به گزارش ساعت ۲۴ ، در این رده بندی  کشور امارت جایگاه ۲۳،  چین جایگاه ۲۵، ترکیه جایگاه ۴۷ و روسیه جایگاه ۵۰ را داشت. شاخص جذب سرمایه های خارجی در ایران برابر با ۴۰.۴ درصد بود و ایران در میان ۱۰۹ کشور مورد مطالعه جایگاه ۷۶ را به خود اختصاص داد. در انتهای این فهرست کشورهای یمن و عراق و سودان و چاد و جمهوری افریقای مرکزی قرار دارند. شاخص جذب سرمایه های خارجی در عراق برابر با ۲۷.۸ است.

منبع : http://www.saat24.news/news/311024