مطمئنا در دنیای پرتلاطم امروزی، یکی از موضوعاتی که می تواند جوامع بشری را از اختلافات شخصی و جمعی در امان بدارد، «آشنایی با حقوق متقابل افراد با یکدیگر و قانون» است که مهمترین اثر این آشنایی و آگاهی را می توان در پیشگیری از وقوع بسیاری از مشکلات حقوقی دانست؛ بنابراین، امروز تلاش داریم تا موضوع «فرار از صحنه تصادف» را بررسی کنیم.
همزمان با بیشتر شدن وسایل نقلیه در خیابان ها، شاهد افزایش تصادفات جرحی یا فوتی و یا همراه با خسارات مالی هستیم، ولی بسیار اتفاق افتاده که مقصر پس از تصادف، اقدام به فرار و یا برهم زدن صحنه تصادف می کند. این در حالی است که باید بگوییم، فرار از صحنه تصادف و یا خودداری از کمک به حادثه دیده جرم بوده و مرتکب آن قابل مجازات خواهد بود.
این جرم انگاری و نیز اطلاع رسانی آن می تواند در کاهش آسیب ها و خسارات ناشی از این سوانح بسیار مؤثر باشد.
از سوی دیگر، باید گفت قبح این اعمال به حدی در نظر قانونگذار بالا بوده که قانونا حتی امکان اعمال تخفیف در حق مرتکب چنین اعمالی وجود نخواهد داشت.
از همین روی قانونگذار در ماده ۷۱۹ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی چنین بیان داشته است:
هر گاه مصدوم احتیاج به کمک فوری داشته و راننده با وجود امکان رساندن مصدوم به مراکز درمانی و یا استمداد از مأمورین انتظامی از این کار خودداری کند و یا به منظور فرار از تعقیب، محل حادثه را ترک و مصدوم را رها کند حسب مورد به بیش از دو سوم حداکثر مجازات مذکور در مواد (۷۱۴) و (۷۱۵) و (۷۱۶) محکوم خواهد شد.
دادگاه نمی‌تواند در مورد این ماده اعمال‌کیفیت مخففه کند.
تبصره ۱: راننده در صورتی می‌تواند برای انجام تکالیف مذکور در این ماده وسیله نقلیه را از صحنه حادثه حرکت دهد که برای کمک رسانیدن به مصدوم توسل به طریق دیگر ممکن نباشد.
تبصره ۲: در همه موارد مذکور هرگاه راننده مصدوم را به نقاطی برای معالجه و استراحت برساند و یا مأمورین مربوطه را از واقعه آگاه کند و یا به هر نحوی موجبات معالجه و استراحت و تخفیف آلام مصدوم را فراهم کند، دادگاه مقررات تخفیف را درباره‌ی او رعایت خواهد کرد.
در پایان باید گفت، در هنگام وقوع چنین حوادثی چنانچه از نوع جرحی باشند، بایستی بلافاصله با اورژانس و پلیس ۱۱۰ تماس گرفت و تا آنجا که می شود، از رساندن مصدوم با ماشین شخصی به بیمارستان خودداری کرد و این کار را به مأموران اورژانس سپرد.
