علی اصلانی، عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار
دولت در لایحه برنامه ششم توسعه پیشنهاد کرده بود که پنج سال پایانی سن بازنشستگی مبنای پرداخت مستمری باشد که مجلس به این پیشنهاد رای نداد و مقرر کرد همچنان میانگین دو سال آخر سن بازنشستگی ملاک عمل قرار گیرد. دولت به این دلیل که محاسبه میانگین دو سال آخر سن بازنشستگی هزینه زیادی به تامین اجتماعی وارد می‌کند چنین پیشنهادی را ارائه کرده بود که خوشبختانه مجلس رد کرد اما آنچه مهم است دولت باید قبل از ارائه چنین پیشنهاداتی بدهی خود به تامین اجتماعی را بپردازد.
بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی در حال حاضر حدود ۱۲۳هزار میلیارد تومان است که اگر دولت نصف همین مبلغ را بدهد تمام هزینه‌های تامین اجتماعی، ازکارافتادگی، بازنشستگی پیش از موعد و… را پوشش می‌دهد.
دولت صرف‌نظر از بدهی میلیاردی خود، بابت بیمه کارگران ساختمانی و قالیبافان هم بدهکار است و اگر بدهی خود را پرداخت کند بسیاری از مشکلات بیمه و بازنشستگی کارگران حل می‌شود.
متاسفانه در حال حاضر مبنای محاسبه دو سال منتهی به آخر بازنشستگی در سازمان تامین اجتماعی رعایت نمی‌شود و تامین اجتماع دستورایلعملی برای خود وضع کرده و در آن از واژه غیرمتعارف برای عدم محاسبه دو سال پایانی سن بازنشستگی استفاده کرده که براساس آن چنانچه حقوق دو سال پایانی خدمت کارگر از افزایش غیرمتعارفی برخوردار شود تامین اجتماعی مبنا را بر پنج سال پایانی سن بازنشستگی قرار می‌دهد. ممکن است کارفرمایی حقوق و مزایا و اضافه‌کاری‌های سال‌های خدمت کارگری را یک‌باره در سال پایانی خدمتش وارد کند اما تامین اجتماعی انگ غیرمتعارف به آن زده و به این دلیل حقوق بازنشستگی او را کاهش دهد در حالی که می‌توان با ارائه سند و مدرک جلوی اجحاف نیروی کار را گرفت تا از مزایای دوران بازنشستگی محروم نشود.
در پایان باید گفت که مجلس اخیرا صندوق فولاد را هم به تامین اجتماعی منتقل کرد تا از منابع تامین اجتماعی مستمری بازنشستگان پوشش داده شود ولی سوالی که مطرح می‌شود این است که پولی که ظرف ۳۰سال کارگران فولاد به این صندوق ریخته‌اند از کجا سردرآورده که امروز مجلس صندوق فولاد را به صندوق تامین اجتماعی گره می‌زند؟

منبع : http://karvakargar.com/fa/Main/Detail/55525