اگر شما می خواهید در ارتکاب بزرگ ترین فعالیت تروریسم شریک باشید و یک نسخه از جنگ علیه هر کشور در این سیاره ارائه دهید، کافیست دنیا را از حالت آنلاین به آفلاین ببرید!
بسیاری از جنبه های زندگی انسان امروزه توسط یک ماشین غول پیکر به نام “اینترنت” تسهیل شده که شبکه های جهان را برای فراهم آوردن راحتی و آسایش از طریق فناوری به یکدیگر متصل می کند. با یک حرکت آنی اطلاعات از یک مکان به مکان دیگر، اینترنت تمام وابستگی های ما را امروزه در سال ۲۰۱۶ در چنگال خود نگاه داشته است؛ از جمله سیستم های حمل و نقل، پرداخت وام مسکن نیز حتی خرید از آمازون. حتی فکر این که بخواهیم از اینترنت دست بکشیم و یک زندگی بدون آن را تجربه کنیم، فراتر از تصور است. حتی متخصصین این حوزه بر این باورند که بدین منظور، بشر به یک جهان بینی کاملا متفاوت نیازمند است!
بازیگران مخرب این حوزه(افراد خلافکار) قبلا در طی اقدام هایی سعی کرده اند تا بحش هایی از اینترنت را از دسترس مردم و کاربران خارج سازند که یکی از آن ها به تازگی در ماه اکتبر به وقوع پیوست و با یک حمله DDoS به یک شرکت به نام DYN به طور موقت سایت های شماره یک جهان مانند توییتر، اسپاتیفای و ردیت از دسترس خارج شدند. DYN که به عنوان یک نوع دفترچه تلفن برای اینترنت قلمداد می شود، ارائه دهنده خدمات سیستم نام دامنه به سایت های مذکور و بسیاری از سایت های دیگر است. بنابراین زمانی که شما آدرس یک سایت مانند www.google.com را وارد می کنید، DYN آن را به آدرس IP متناسب با سایت تبدیل می کند و سپس خواهید توانیست سایت را مشاهده کنید.
ارائه دهندگان خدمات سیستم نام دامنه همان شرکت هایی هستند که اینترنت را برای استفاده عموم قابل دسترس می کنند. زمانی که هکرها با موفقیت سرورهای DYN را با درخواست جعلی برای اطلاعات مختل کردند، سیستم دیگر نمی توانست میزان ترافیک قانونی و استاندارد را تحمل و کنترل کند. بدین ترتیب، یک زیرساخت اساسی که باعث می شد کاربران بتوانند به طور کاربردی به اینترنت دسترسی پیدا کنند، از کار افتاده بود و متعاقبا با از دسترش خارج شدن توییتر، هیچ کس قادر نبود شکایت خود از اختلال در اینترنت را توییت کند!
اما سوال این جاست که برای خارج کردن تمام اجزای اینترنت از دسترس مردم، چند نفر و چه میزان تجهیزاتی لازم است!؟ آیا اصلا این کار شدنی است؟
هر چند بسیاری از کامپیوترها در حمله به DYN دخالت داشتند، از لحاظ نظری می توان تنها یک نفر را مقصر دانست. سلاح های مورد استفاده برای این شرایط یک “باتنت” و یا مجموعه ای از رایانه های شخصی آلوده به همان بدافزار است که امکان کنترل این ماشین آلات را فراهم می آورد. یک بات نت از چند هزار کامپیوتر آلوده می تواند برای ارسال پیام های ایمیل اسپم گرفته تا دستکاری نظر سنجی های آنلاین استفاده شود. صاحب یک باتنت با چند صد هزار کامپیوتر متصل به اینترنت می تواند خرابکاری را از این مقدار فراتر ببرد و سایتی مانند فیسبوک را از دسترس کاربران خارج کند.
اما سوال این جاست که آیا یک نفر می تواند کل اینترنت را از دسترس خارج کند؟ پاسخ منفی است. مدیر عامل شرکت BackBlaze، یک شرکت پشتیبان گیری و ارائه دهنده ذخیره سازی ابری گفت: حتی حملات گسترده علیه DYN هنوز هم تنها سایت های خاص برای افراد خاصی را، آن هم تنها برای مدت زمان مشخصی از دسترس خارج می کند. علاوه بر این، از آن جایی که یک بات نت برای فعالیت به اینترنت نیازمند است، نمی تواند بستری را که در آن فعالیت می کند از بین ببرد!
در حقیقت، می توان به قطعیت گفت که نمی توان اینترنت را به کلی از کار انداخت. اندرو بالم، نویسنده کتاب Tubes: A Journey to the Center of the Internet اینترنت را به عنوان شبکه هایی تو در تو قلمداد می کند که یک سوئیچ خاموش/ روشن تکی ندارد و در عوض مجموعه ای از سیستم های لایه ای است که در تعامل با یکدیگر این امکان را به ما می دهند تا به هر قیمتی که شده آنلاین باشیم. این به این معنی است که حملات DoS با کمک بات نت از جمله حملاتی هستند که به منظور ایجاد خرابکاری و اختلال کوتاه مدت طراحی می شوند. اما باز هم افراد به دنیال این هستند تا با روش های خاصی بتوانند آسیب جدی تری به اینترنت وارد کنند.
اما یک ملت کوچک تر مانند نیوزیلند را در نظر بگیرید که تنها با دو کابل به سایر نقاط جهان متصل می شود. در این حالت حق با شماست! بلایایی مانند زلزله، فعالیت غواصان و حتی کوسه ها می توانند مناطق آنلاین جهان را برای چند روز تا چند ماه مختل کنند و مردم این گونه ملت ها باید بسیار بیشتر از دیگر مردم نگران باشند.
در سال ۲۰۱۵، یک نفر یک سری حملات سرّی بر روی سیستم کابل فیبر نوری سواحل غرب انجام داد. دوباره، روش مورد استفاده از فناوری خاصی برخوردار نبود، اما با این حال موثر بود؛ شخص مورد نظر توانسته بود تنها با بریدن کابل ها اینترنت ایالت کالیفرنیا و حتی سرویس مایکروسافت یعنی Azure را مختل کند. جالب این جاست اگر این حمله در مقیاس بزرگ تر و یا در یک نقطه دور در اقیانوس صورت گرفته بود، می توانست خرابی به مراتب عظیم تری را به وجود بیاورد که رهایی از آن به این سادگی ها نبود.
و از آنجایی که امروزه افراد زیادی در جهان در حال توسعه و مدیریت کل ارتباط با اینترنت از طریق یک تلفن همراه مبتنی بر اندروید و یا آی او اس هستند، اگر اینترنت در حوره این پلتفرم ها از دسترس خارج شود، نیمی از دنیا ارتباطش را ار دست خواهد داد.
نکته این جاست که در این میان، هم آرامش وجود دارد و هم هشدار! از طرفی کارشناسان بر این باورند که هیچ کس نمی تواند به تنهایی کل اینترنت را از دسترس خارج کند و از طرفی، واضح است اگر گروهی از افراد با تلاش بی وقفه و خرابکارانه در صدد خرابی تجهیزات فیزیکی اینترنت کنند و معجزه ای رخ دهد، باید به فکر چاره بود!
منبع : http://1000site.ir/home/iframe/2213/http://www.asianews.ir
